برنامه واکسیناسیون جوجه ها باید با توجه به نوع آب و هوای منطقه، نوع واکسن و دستور دامپزشک باشد.
واکسن نیوکاسل دارای سویه های B1، لاسوتا، روغنی و کوماروف می باشد که در ایران بیشتر از دو سویه های B1 و لاسوتا و روغنی به چهار طریق قطره چشمی، آشامیدنی، اسپری و تزریقی استفاده می گردد. برای اینکه واکسیناسیون بر علیه بیماری نیوکاسل مؤثر و دارای نتیجه مطلوب باشد رعایت نکات زیر الزامی می باشد:
1-سعی شود طیور همسن پرورش داده و همزمان واکسینه نمود.
2-فاصله بین دو واکسیناسیون حداقل یک هفته باشد.
3-واکسن تازه باشد و در نگهداری و حمل و نقل آن رعایت دستورات کارخانه سازنده به عمل آید. (در دمای یخچال های معمولی نگهداری شود و هنگام حمل و نقل در ظروف سر بسته محتوی یخ باشد.)
4-ظروف محتوی واکسن نباید در معرض مستقیم نور آفتاب قرار گیرند.
5-ظروفی که در آنها واکسن می ریزند نباید 3 تا 4 روز قبل از آن به مواد ضدعفونی کننده آغشته شده باشند.
6-برای رقیق نمودن واکسن و یا مصرف آن به فرم خوراکی نباید از آبهای کلردار یا محتوی سایر مواد ضدعفونی کننده استفاده گردد.
7-گله ای که مورد واکسیناسیون قرار می گیرد کاملاً سالم باشد و از واکسینه نمودن طیور غیر سالم و بیماری خودداری گردد.
8-بلافاصله بعد از واکسناسیون به مدت 48-24 ساعت همواره با اب می باید آنتی بیوتیک داد و دمای سالن را بین 2 تا 3 درجه سانتیگراد بالا برد.
9-واکسن آماده شده را حداکثر در ظروف به مدت 2-1 ساعت می باید مصرف نمود.
بیماری نیوکاسل بیشتر در فصل های پائیز و زمستان می شود.
نشانه های بیماری نیوکاسل عبارتند از:
1- خرخر کردن
2- تنفس نامنظم
3- کم شدن اشتها و افزایش تشنگی
4- لرزش و تشنج عضلات
5- اسهال سبز رنگ
6- علائم عصبی
راه های انتقال بیماری نیوکاسل عبارتند از:
1-ترشحات، فضولات و امعاء و احشاء پرندگان آلوده.
2-تماس طیور سالم با طیور آلوده
راه های کنترل و پیشگیری نیوکاسل عبارتند از:
1-اجرای واکسیناسیون به موقع
2-رعایت کامل اصول بهداشتی
3-اجرای قرنطینه شدید در هنگام شیوع بیماری
جهت جلوگیری از انتقال بیماری نیوکاسل به جوجه ها به نکات زیر توجه شود:
1-سالن های جوجه کشی به کشتارگاه طیور نزدیک نباشد.
2-آشیانه پرورش جوجه مجاور سایر آشیانه ها نباشد.
3-نباید کارگران قسمت جوجه کشی با کارگران سایر قسمت ها ارتباط داشته باشد.